"Kuyulardan hayata devam eden su."

Ağır Hasta, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Çocuk ve Allah

(Başlık Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın “Anlamak” -Çocuk ve Allah-  adlı şiirinden bir dizedir.)

"Ve bu ancak onun ölümünden sonra, geride şiirinden başka adına konuşacak bir şey kalmadığında düzelir.”

“(…) Edebiyatın hayat bakımından en ilginç özelliklerinden biri şudur: Şiir, şairin eseri , evrensel insan (uomo universale) için hava kadar lüzumlu ve onun kadar kabul edilebilirken , şair merhamet ve küçümseme, belki de korkuyla karışık bir saygıyla kabul görür, ki bu bir zamanlar zayıf ruhlu  ve kaçık olmasına bağlanıyordu, ve kimi zaman ‘esinli budala’ tabirinde ifadesini bulmuştur.

Geçmişte şair ne kadar kucaklanıp baş tacı edilmiş, ismi insanlar arasında ne kadar yayılmış olursa olsun, halk arasında kendine duyulan saygının, gösterilen itibarın her zaman esas itibariyle bugünküyle aynı olduğundan kuşku duymam. Ve hepimiz gayet iyi biliyoruz ki eğer bir insan başka hiçbir şey olarak değil sadece şair olarak tanınırsa, eğer kişiliği şiir yazmak dışında başka her türlü başarının desteğinden yoksunsa, bu kimsenin nazarımızda saygı ve itibar yitirdiği bir vakıadır, eğer değil diyorsak içimize dönüp vicdanımızın sesini dinleyelim, bunun böyle olduğunu göreceğiz. Ve bu ancak onun ölümünden sonra, geride şiirinden başka adına konuşacak bir şey kalmadığında düzelir.”

Charles  D. Warner
Çeviren : Kemal Konuşmaz

(Edebiyatın Hayatımızdaki Yeri: Neresi?, Charles D. Warner & T.S. Eliot, Şûle Yayınları, Kasım 2006, sayfa 33,34)